Maar liefst 70 procent van alle deelnemers maakt zich zorgen om de gevolgen van de overheveling van overheidstaken op het gebied van jeugdzorg, zorg voor langdurig zieken en ouderen en werk en inkomen van het Rijk naar de gemeenten. Onder de mensen die het decentralisatiebeleid straks moeten uitvoeren, zoals lokale politici en mensen die in de zorg werken, is dat nog hoger: 81 procent.
aldus Eenvandaag Anja Klapwijk, de cijfers zijn gebaseerd op twee onderzoeken onder het EenVandaag Opiniepanel met als thema de gemeenteraadsverkiezingen.
De onderzoeken vonden plaats van 5 tot en met 11 maart 2014, 31.037 ondervraagden en van 10 tot en met 13 maart 2014,onder 25.630 ondervraagden.
In grote lijnen deel ik deze zorg, niet zo zeer vanwege de angst of de uitvoerenden wel capabel zijn, m.i. is opleidingsniveau in Nederland binnen de zorgsector voldoende en nog steeds in ontwikkeling. Wel, maak ik me zorgen vanwege ons zelf: namelijk “Zijn wij, maatschappelijk gezien, werkelijk bereid meer zorg te geven aan mensen die dit nodig hebben en zijn wij tevens bereid de juiste zorg te vragen, zonder gezichtsverlies”
Er is heel wat moed voor nodig om de juiste hulpvraag boven tafel te krijgen bij jezelf en die dan bij de juiste persoon neer te leggen, zodat er ook werkelijk de zorg en de verandering komt die jij wenst.
Vanuit lezen, ervaring binnen mijn werk, ervaring in mijn leven, hulpvragen stellen, bestuderen van verschillende inzichten binnen sociale, maatschappelijke en welzijns gebieden kom ik tot het inzicht dat er veel (diep liggende) hulpvragen vervagen in een algeheel onwel bevinden of een fysieke onverklaarbare klacht. Zodra er de hulpvraag gesteld wordt schieten zowel de zorgverleners als de zorgvragers door, we gaan zoeken op allerlei manieren naar een oplossing voor de klacht en gaan we nogal eens totaal voorbij aan de dieper liggende vraag.
Het tekort aan intermenselijke contact is een gebied waar veel zorgen, klachten, spanningen, pijn en verdriet over ontstaan, maar om daar bij te komen die behoefte te erkennen bij jezelf en dit in je omgeving neer te leggen is een veel grotere klus, dan een zorgvraag stellen en via de zorg om zorg vragen.
Zorgen betekent m.i. meer dan laat mij het voor jou oplossen, laat ik jou helpen, laat dat maar aan mij over, oh, ik zie wat jij nodig hebt etc.
Zorgen is m.i. de ander werkelijk zien, in zijn/haar geheel met mogelijkheden en klachten, met kracht en zwakte van de persoon en in overleg met die ander uitzoeken waar de ander behoefte aan heeft en wat de ander leert om in zijn/haar kracht te blijven.
M.i. moeten wij allen ons eerst eens zorgen maken over ons zorgzame deel in ons zelf, dat stukje onderzoeken, beter leren kennen vandaar uit kunnen inzetten en naar behoefte benutten voor onszelf en onze naasten.
Geef een reactie